Η διγουανίδη μετφορμίνη είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο φάρμακο για τη θεραπεία του T2D . Η μετφορμίνη μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης καταστέλλοντας την ηπατική γλυκονεογένεση. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι πλειοτροπικές επιδράσεις του φαρμάκου οφείλονται στη δράση του στα μιτοχόνδρια προκαλώντας μια ήπια και ειδική αναστολή του συμπλέγματος 1 της αναπνευστικής αλυσίδας. Η αναστολή αυτού του συμπλέγματος οδηγεί σε μείωση του κυτταρικού φορτίου ενέργειας. Η προκύπτουσα πτώση της κυτταρικής ενέργειας ενεργοποιεί την ενεργοποιημένη από μονοφωσφορική αδενοσίνη πρωτεϊνική κινάση (AMPK). Μόλις ενεργοποιηθεί, το AMPK ενεργοποιεί τις καταβολικές οδούς που παράγουν ATP και απενεργοποιεί εκείνες τις κυτταρικές διεργασίες που καταναλώνουν ATP. Αν και τα μιτοχόνδρια παίζουν σημαντικό ρόλο στο μηχανισμό δράσης των διγουανιδών, δεν μεσολαβούν όλες οι επιδράσεις τους από αυτό το οργανίδιο. Έχει προταθεί ότι η μετφορμίνη μπορεί επίσης να ενεργοποιήσει την AMPK μέσω ενός μηχανισμού που περιλαμβάνει μια λυσοσωμική πρωτεΐνη (ενεργοποιητής mTOR 1).
Ωστόσο, δεν μεσολαβούνται όλα τα θεραπευτικά αποτελέσματα της μετφορμίνης από την AMPK. Η μετφορμίνη θα μπορούσε να οδηγήσει σε αναστολή (μέσω AMP) της φρουκτόζης-1,6-διφωσφατάσης, ενός βασικού ενζύμου στη γλυκονεογένεση. Επιπλέον, η θεραπεία με μετφορμίνη αυξάνει τις συγκεντρώσεις του πεπτιδίου 1 (GLP-1) που μοιάζει με γλυκαγόνο, το οποίο φαίνεται να είναι μια άλλη οδός με την οποία επηρεάζει την ομοιόσταση της γλυκόζης. Το GLP-1 είναι μια ορμόνη που συντίθεται και εκκρίνεται από τον εγκέφαλο και τα κύτταρα L στο έντερο ως απόκριση σε θρεπτικά συστατικά και βακτηριακούς παράγοντες . Σε διαβητικούς αρουραίους με εγκεφαλική ισχαιμική βλάβη, το ανασυνδυασμένο GLP-1 μείωσε το νευρολογικό έλλειμμα και την περιοχή του εμφράγματος αναστέλλοντας το οξειδωτικό στρες και την απόπτωση. Η θεραπεία με SLAB51 (σκεύασμα 9 ζωντανών βακτηριακών στελεχών: Streptococcus thermophilus, B. longum, B. breve, B. infantis, L. acidophilus, L. plantarum, L. paracasei, L. delbrueckii και L. brevis) αύξησε το GLP στο πλάσμα -1 συγκεντρώσεις, που οδηγούν σε μείωση του φορτίου αμυλοειδούς του εγκεφάλου με αποτέλεσμα τη ρύθμιση των νευρωνικών λειτουργιών όπως η μάθηση και η μνήμη σε μοντέλα ποντικών με νόσο Αλτσχάιμερ. Σε σύγκριση με ασθενείς με T2D σε δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, οι ασθενείς με T2D σε δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων είχαν υψηλότερα επίπεδα GLP-1 και αυξημένη σχετική αφθονία βακτηρίων που παράγουν λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας (SCFAs), συμπεριλαμβανομένων των Roseburia, Ruminococcus και Eubacterium. Στο τέλος της δοκιμής, αυτή η ομάδα ασθενών με T2D εμφάνισε βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο και χαμηλότερη βαθμολογία σε τεστ κατάθλιψης. Αν και τα αποτελέσματα είναι πολλά υποσχόμενα, ο ρόλος του GLP-1 δεν έχει μελετηθεί και χαρακτηριστεί τόσο διεξοδικά στους ανθρώπους όσο στα μοντέλα ζώων
Από την άλλη πλευρά, μελέτες σε ανθρώπους έχουν δείξει ότι οι ασθενείς με T2D παρουσιάζουν δυσβίωση της μικροχλωρίδας των κοπράνων . Αυτή η δυσβίωση μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη και σε αυξημένες συγκεντρώσεις λιποπολυσακχαριτών στο πλάσμα . Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες σε ανθρώπους, η μετφορμίνη μπορεί να αποκαταστήσει εν μέρει τη δυσβίωση του εντέρου που σχετίζεται με την T2D. Το φάρμακο μιμείται ορισμένα από τα οφέλη του περιορισμού των θερμίδων και της φυσικής δραστηριότητας, όπως η μεγαλύτερη ευαισθησία στην ινσουλίνη και τα μειωμένα επίπεδα χοληστερόλης , και ως εκ τούτου μπορεί επίσης να έχει θετικό αντίκτυπο στη γήρανση στον άνθρωπο. Επιπλέον, ορισμένες μελέτες έδειξαν ότι η μετφορμίνη μείωσε τον κίνδυνο άνοιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου