Σκλαβηνοί ή Σκλάβοι, λαός ινδοευρωπαϊκής καταγωγής. Ανατολικοί (Ρώσοι, Λευκορώσοι, Ουκρανοί), Δυτικοί (Πολωνοί, Τσέχοι, Σλοβάκοι) και Νότιοι (Σλοβένοι, Κροάτες, Σέρβοι και Σλάβοι της Βουλγαρίας). Η αρχική τους κοιτίδα είναι μεταξύ των ποταμών Όντερ, Βιστούλα και Δνείπερου. Λαός μη νομαδικός με γεωργική και κτηνοτροφική δραστηριότητα, με οργάνωση γύρω από την πατριαρχική οικογένεια. Διοικούνταν κατά φυλή από μια συνέλευση γερόντων και τον επικεφαλής ρήγα. Οι πρώτες επιδρομές εναντίον του Βυζαντίου χρονολογούνται επί αυτοκράτορα Ιουστίνου (518-527). Μόνιμες εγκαταστάσεις αναφέρονται μετά το 582 και εκτεταμένη εγκατάσταση στις αρχές του 7ου αι. Εγκαταστάθηκαν σε περιοχές δυσπρόσιτες (όρη, έλη, όχθες λιμνών ή ποταμών). Η αυτοκρατορία ακολούθησε απέναντι τους πολιτική πολυεθνικού κράτους. Ανοχή, προσπάθεια αφομοίωσης και σωφρονιστικά μέτρα ήταν οι τρόποι πειθάρχησης και ένταξης στη βυζαντινή κοινωνία.
Σταθμός στις σχέσεις του Βυζαντίου με τον Σλαβικό κόσμο ήταν ο εκχριστιανισμός των εκτός των συνόρων Σλάβων. Οι Θεσσαλονικείς αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος, άριστοι γνώστες της σλαβινικής και έμπειροι διπλωμάτες, εγκαταστάθηκαν το 864 στη Μοραβία. Σε μια τριετία περίπου κατόρθωσαν να οργανώσουν την νέα εκκλησία.
Η ευρύτητα της πολιτιστικής σχέσης μεταξύ Βυζαντίου και Σλάβων φαίνεται από τις αμοιβαίες γλωσσικές επιδράσεις. Στην Ελληνική γλώσσα διατηρήθηκε ως σήμερα ένας μικρός αριθμός σλαβικών λέξεων δανείων, που δηλώνουν κυρίως φυτά, ζώα, ιδιότητες (ντόμπρος), ποιμενική ή γεωργική δραστηριότητα (σβάρνα, στάνη), ενδυμασία, διατροφή (καρβέλι) και γενικά η φύση. Σλαβικά γλωσσικά κατάλοιπα είναι και τοπωνύμια, όπως η Αράχωβα (τόπος με καρυδιές), ο Χελμός (ύψωμα, κορυφή βουνού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου