Στεάτωση

 Η περιεκτικότητα σε ηπατικά τριγλυκερίδια (HTGC) μπορεί να εκτιμηθεί χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους. Η διάγνωση του Το NAFLD απαιτεί ≥ 5% των ηπατοκυττάρων να περιέχουν λίποσφαιρίδια απουσία υπερκατανάλωσης αλκοόλ και άλλες (δευτερογενείς) αιτίες στεάτωσης. Αν και τα επίπεδα της αμινοτρανσφεράσης της αλανίνης (ALT) είναι τα καλύτερος απλός βιοχημικός συσχετισμός ηπατικής στεάτωσης, ωστόσο τα επίπεδα των ηπατικών ενζύμων μπορεί να είναι εντός ορίων αναφοράς 50–79% των ασθενών με NAFLD. Ελαφρά έως μέτρια αύξηση της φερριτίνης ορού μπορεί να προκληθεί από υπερφόρτωση σιδήρου που σχετίζεται με στεάτωση. Ωστόσο, σε πολλούς ασθενείς με NAFLD, η αυξημένη φερριτίνη μπορεί να αντικατοπτρίζει μια υποκλινική φλεγμονώδη κατάσταση παρά υπερφόρτωση σιδήρου. 

Πολλοί δείκτες/αλγόριθμοι έχουν αξιολογηθεί ως προγνωστικοί παράγοντες της ηπατικής στεάτωσης. Ο δείκτης λιπώδους ήπατος, ο δείκτης ηπατικής στεάτωσης, η NAFLD βαθμολογία ηπατικού λίπους, το SteatoTest, ο δείκτης σπλαχνικού λίπους, ο δείκτης τριγλυκερίδια Χ γλυκόζη (TyG), ο δείκτης συσσώρευσης λιπιδίων (LAP). Το υπερηχογράφημα θεωρείται ισχυρό εργαλείο για την διάγνωση της στεάτωσης, αλλά στερείται ευαισθησίας για την ανίχνευση χαμηλών βαθμών στεάτωσης. Δεδομένης της διαγνωστικής τους απόδοσης, οι αλγόριθμοι διαδραματίζουν ρόλο στην αναγνώριση της ηπατικής στεάτωσης , αλλά επί του παρόντος, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην κλινική πράξη για την διάγνωση NAFLD ή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για τη διαχείριση ασθενών με NAFLD.