Μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος

 Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) επηρεάζει περίπου το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού και τα τελευταία χρόνια έχει ξεπεράσει την ιογενή ηπατίτιδα ως κύρια αιτία χρόνιας ηπατικής νόσου. Το NAFLD είναι η ηπατική εκδήλωση του μεταβολικού συνδρόμου και περιλαμβάνει ένα φάσμα ιστοπαθολογικών χαρακτηριστικών που κυμαίνονται από την έκτοπη συσσώρευση τριγλυκεριδίων στο κυτταρόπλασμα των ηπατοκυττάρων (δηλαδή, στεάτωση) μέσω της φλεγμονής και ηπατοκυτταρικής βλάβης (δηλαδή, μη αλκοολική στεατο-ηπατίτιδα) μέχρι προοδευτική ίνωση και κίνδυνο εξέλιξης σε κίρρωση και ανάπτυξη ηπατικής νόσου τελικού σταδίου (ESLD) ή ηπατοκυτταρικού καρκινώματος (HCC). Η παρουσία NAFLD σχετίζεται με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2), καθώς και με μεγαλύτερο επιπολασμό και συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων και χρόνιας νεφρικής νόσου.

Σε ασθενείς με ΣΔ2, ο επιπολασμός της NAFLD κυμαίνεται από 70 έως 95%, ενώ το ποσοστό είναι ακόμη υψηλότερο στη νοσογόνο παχυσαρκία έως και 98% . Τα άτομα με ΣΔ2 είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε πιο σοβαρές μορφές NAFLD και στις σχετικές συνέπειές της καθώς έχουν υψηλότερο επιπολασμό προχωρημένης ίνωσης σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό .

Η βιοψία ήπατος θεωρείται η μέθοδος αναφοράς για τη διάγνωση της ηπατικής στεάτωσης. Επιπλέον, η ιστολογική αξιολόγηση του ηπατικού ιστού επιτρέπει την αξιολόγηση της παρουσίας μη αλκοολικής στεατο-ηπατίτιδας (NASH) με ή χωρίς προχωρημένη ίνωση. Ωστόσο, η δειγματοληψία βιοψίας ήπατος αντιπροσωπεύει μόνο το 1/50.000 περίπου του όγκου του οργάνου και έχει τους δικούς της εγγενείς περιορισμούς, όπως κόστος, σφάλματα δειγματοληψίας λόγω ανεπαρκούς λήψης δείγματος, εσφαλμένη χρήση του δείγματος, μεταβλητότητα παρατηρητή και κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών, που το καθιστούν ακατάλληλο για προσυμπτωματικό έλεγχο μεγάλης κλίμακας.

Η παρουσία ηπατικής στεάτωσης είναι η προϋπόθεση για τη διάγνωση της NAFLD . Μετά τη διάγνωση της στεάτωσης, το στάδιο της ίνωσης θα πρέπει να αξιολογηθεί κατάλληλα. Στην κλινική πράξη, η αναγνώριση ασθενών με NAFLD με προχωρημένη ίνωση αποτελεί προτεραιότητα, καθώς αυτοί οι ασθενείς διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας και ανάπτυξης επιπλοκών που σχετίζονται με το ήπαρ. Ο αποκλεισμός άλλων ηπατικών παθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της «σημαντικής» κατανάλωσης αλκοόλ, είναι απαραίτητος για τη διάγνωση της NAFLD.