Η παχυσαρκία επηρεάζει μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού και αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα 30 χρόνια με ταυτόχρονη αύξηση σακχαρώδη διαβήτη 2, πρόωρης ήβης, καρδιαγγεικαών παθήσεων και αρκετών καρκίνων. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η παρατήρηση ότι τα ποσοστά παχυσαρκίας αυξάνονται πολύ πιο γρήγορα μεταξύ των παιδιών από ό,τι μεταξύ των ενηλίκων και ότι τα παχύσαρκα παιδιά είναι πιο πιθανό να γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες με υψηλό κίνδυνο για σοβαρές επιπλοκές υγείας.
Αν και είναι σωστό να αποδίδονται τα αυξανόμενα ποσοστά παχυσαρκίας στην υπερβολική αποθήκευση τριγλυκεριδίων σε WAT, αυτή η εικόνα είναι πολύ απλοϊκή και εμποδίζει την ανάπτυξη στρατηγικών θεραπείας. Από την έναρξη της πανδημίας της παχυσαρκίας στη δεκαετία του 1970, οι κύριες αιτίες που συμβάλλουν και η επιρροή τους παραμένουν άγνωστες. Ο ρόλος των μεγεθών της μερίδας, των ειδικών κατηγοριών τροφίμων, των συγκεκριμένων συστατικών και των αλλαγών στα πρότυπα δραστηριότητας διερευνώνται. Ταυτόχρονα, είναι χρήσιμο να θεωρηθεί η παχυσαρκία ως μια ασθένεια του εγκεφάλου που εκδηλώνεται ως περίσσεια WAT και δυσλειτουργική ΒΑΤ. Μελέτες έχουν δείξει τους ολέθριους κύκλους που επιταχύνουν την ανάπτυξη της παχυσαρκίας όταν ένα άτομο αρχίσει να παίρνει βάρος. Η υποθαλαμική περιοχή του εγκεφάλου παρουσιάζει αυξανόμενο ενδιαφέρον επειδή ενσωματώνει πολλαπλά φυσιολογικά σήματα από το σώμα, τα μεταδίδει σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου και συντονίζει τη ρύθμιση διαφόρων διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένης της θερμοκρασίας του σώματος και της σίτισης.
Μελέτες σε τρωκτικά έχουν χαρτογραφήσει τις νευρωνικές οδούς που ερμηνεύουν τα σήματα από τη σίτιση και από το ίδιο το WAT σχετικά με τη μάζα του και στη συνέχεια ενσωματώνουν αυτά τα σήματα σε μηνύματα, τα οποία ερμηνεύουν τη διαθεσιμότητα των αποθεμάτων ενέργειας και το συναισθηματικό νόημα συγκεκριμένων τροφών, αντίστοιχα. Εκτός από το WAT, η παχυσαρκία διαταράσσει επίσης την ικανότητα του υποθαλάμου να διεγείρει τις ενεργειακές δαπάνες του ΒΑΤ. Η παχυσαρκία δεν μπορεί να θεωρηθεί απλώς ως αποτυχία της δύναμης της θέλησης. Αντίθετα, είναι μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ εκατοντάδων γονιδίων, κοινωνικοοικονομικών απαιτήσεων και προσωπικών αποφάσεων που τελικά οδηγεί σε μακροπρόθεσμη αύξηση της μέσης θερμιδικής πρόσληψης έναντι της ενεργειακής δαπάνης.
Μεγάλης κλίμακας παγκόσμιες πληθυσμιακές μελέτες έχουν εντοπίσει νέους γενετικούς τόπους στο κεντρικό νευρικό σύστημα, υποδεικνύοντας μια πιθανή γενετική συνιστώσα πτυχών του τρόπου ζωής, καθώς και αντίσταση στην ινσουλίνη, συνδέοντας την κεντρική παχυσαρκία με τη μεταβολική δυσλειτουργία και, τελικά, τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου. Ωστόσο, είναι κρίσιμο να εκτιμηθεί η διάκριση μεταξύ της κληρονομικότητας της παχυσαρκίας και της επίδρασης οποιουδήποτε γονιδίου. Οι γενετικές επιδράσεις στην παχυσαρκία είναι σημαντικές, έως και 70% με βάση μελέτες που αφορούν πληθυσμούς κυρίως ευρωπαϊκής προέλευσης, αλλά αυτή η ισχυρή επίδραση δεν πρέπει να παρερμηνευθεί ώστε να σημαίνει ότι υπάρχει ένα μόνο «γονίδιο λίπους». Επί του παρόντος, μόνο το 20% της συνολικής φαινοτυπικής παραλλαγής στην παχυσαρκία μπορεί να εξηγηθεί από τους χιλιάδες τόπους που έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου