Υπάρχουν λίγα θέματα στην ενδοκρινολογία που δημιουργούν περισσότερες δημόσιες συζητήσεις και διαμάχες από τη χρήση αναβολικών ανδρογόνων στεροειδών (ΑΑΣ) ή φαρμάκων που αυξάνουν τα ενδογενή ανδρογόνα για τη βελτίωση της αθλητικής απόδοσης, τη φυσική λειτουργία, το αίσθημα ευεξίας, τη σεξουαλική λειτουργία και την αισθητική εμφάνιση
Δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις της χρόνιας χρήσης των ΑΑΣ καθώς και για την αποτελεσματική διαχείριση της διακοπής τους
Υπάρχει σημαντική διάκριση ανάμεσα στην θεραπεία υποκατάστασης με ανδρογόνα για τον ανδρικό υπογοναδισμό - προσπάθεια αποκατάστασης σε φυσιολογική κατάσταση, και στην χρήση της τεστοστερόνης και των παραγώγων της με σκοπό να επιτύχει κάποιος αποτελέσματα περισσότερα από αυτά που ήδη έχει - φαρμακοθεραπεία για συγκεκριμένα αποτελέσματα
Η ιστορία της χρήσης ΑΑΣ χρονολογείται από τη 10ετία του 1870 όταν ο γιατρός Charles Edouard Brown δοκίμασε ο ίδιος υδατικό εκχύλισμα από όρχεις σκύλου και βοδιού και σημείωσε σημαντική βελτίωση ενέργειας. Αυτό οδήγησε σε ευρεία δημόσια χρήση του ελιξιρίου. Περίπου 60 χρόνια μετά οι Butenandt και Ruzicka κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ για τη σύνθεση τεστοστερόνης
Οι χημικοί έφτιαξαν πολλά παράγωγα τεστοστερόνης την 10ετία του 1950 . Οι αθλητές και οι body builders ήταν οι πρώτοι που τα χρησιμοποίησαν
Οι ΑΑΣ απαγορεύτηκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1968, αλλά πολλοί αθλητές εξακολούθησαν τη χρήση αποφεύγοντας με επιτυχία την ανίχνευση . Η επιστημονική κοινότητα παρέμεινε επιφυλακτική όσον αφορά στη βελτίωση της απόδοσης των ΑΑΣ
Τελευταίες μελέτες σε ελίτ αθλητών με χρήση ερωτηματολογίων έδειξε μία χρήση ΑΑΣ ~ 20%. Τα ερωτηματολόγια βέβαια είναι αναξιόπιστα λόγω υψηλής πιθανότητας ψευδών απαντήσεων. Συνήθως χρησιμοποιούνται πολύ πιο συχνά από ότι προκύπτει από τις μελέτες
Συνολικά η χρήση στους άνδρες στον γενικό πληθυσμό είναι 1-5% παγκοσμίως, πολύ συχνότερα στους άνδρες >50/1 . Υπάρχει μια διάκριση μεταξύ διαρκούς και χρόνιας χρήσης. Η χρήση περιλαμβάνει υψηλό ποσοστό πειραματικής λήψης βραχείας διάρκειας σε εφήβους και νεαρούς άνδρες. Στη χρόνια χρήση συνήθως ξεκινούν από την ηλικία των 20, και είναι συνήθως ελίτ αθλητές, body builders ή αρσιβαρίστες που έχουν μια κακή εικόνα του σώματος τους θεωρώντας ότι δεν είναι επαρκής ο μυικός ιστός
Δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις της χρόνιας χρήσης των ΑΑΣ καθώς και για την αποτελεσματική διαχείριση της διακοπής τους
Υπάρχει σημαντική διάκριση ανάμεσα στην θεραπεία υποκατάστασης με ανδρογόνα για τον ανδρικό υπογοναδισμό - προσπάθεια αποκατάστασης σε φυσιολογική κατάσταση, και στην χρήση της τεστοστερόνης και των παραγώγων της με σκοπό να επιτύχει κάποιος αποτελέσματα περισσότερα από αυτά που ήδη έχει - φαρμακοθεραπεία για συγκεκριμένα αποτελέσματα
Η ιστορία της χρήσης ΑΑΣ χρονολογείται από τη 10ετία του 1870 όταν ο γιατρός Charles Edouard Brown δοκίμασε ο ίδιος υδατικό εκχύλισμα από όρχεις σκύλου και βοδιού και σημείωσε σημαντική βελτίωση ενέργειας. Αυτό οδήγησε σε ευρεία δημόσια χρήση του ελιξιρίου. Περίπου 60 χρόνια μετά οι Butenandt και Ruzicka κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ για τη σύνθεση τεστοστερόνης
Οι χημικοί έφτιαξαν πολλά παράγωγα τεστοστερόνης την 10ετία του 1950 . Οι αθλητές και οι body builders ήταν οι πρώτοι που τα χρησιμοποίησαν
Οι ΑΑΣ απαγορεύτηκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1968, αλλά πολλοί αθλητές εξακολούθησαν τη χρήση αποφεύγοντας με επιτυχία την ανίχνευση . Η επιστημονική κοινότητα παρέμεινε επιφυλακτική όσον αφορά στη βελτίωση της απόδοσης των ΑΑΣ
Τελευταίες μελέτες σε ελίτ αθλητών με χρήση ερωτηματολογίων έδειξε μία χρήση ΑΑΣ ~ 20%. Τα ερωτηματολόγια βέβαια είναι αναξιόπιστα λόγω υψηλής πιθανότητας ψευδών απαντήσεων. Συνήθως χρησιμοποιούνται πολύ πιο συχνά από ότι προκύπτει από τις μελέτες
Συνολικά η χρήση στους άνδρες στον γενικό πληθυσμό είναι 1-5% παγκοσμίως, πολύ συχνότερα στους άνδρες >50/1 . Υπάρχει μια διάκριση μεταξύ διαρκούς και χρόνιας χρήσης. Η χρήση περιλαμβάνει υψηλό ποσοστό πειραματικής λήψης βραχείας διάρκειας σε εφήβους και νεαρούς άνδρες. Στη χρόνια χρήση συνήθως ξεκινούν από την ηλικία των 20, και είναι συνήθως ελίτ αθλητές, body builders ή αρσιβαρίστες που έχουν μια κακή εικόνα του σώματος τους θεωρώντας ότι δεν είναι επαρκής ο μυικός ιστός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου