Αύγουστος

Αμάν κάθε χρόνο αυτός ο ψυχαναγκασμός με το αδυνάτισμα ενόψει παραλίας. Τι να κάνουμε ωρ' αδερφέ, κάποιοι - οι περισσότεροι - δεν είμαστε ούτε φέτες, ούτε συλφίδες: έχουμε και κυτταρίτιδα, και ραγάδες, και χαλάρωση, και κρέμασμα, και γενικώς επειδή γυμναστήριο δεν πατάμε ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μας, είμαστε ολίγον τι πλαδαροί, σκοντάφτουμε στην πατσά πώς το λένε. Αλλά είμαστε κι εμείς αθρώποι με ψυχή, κι όπως λαχταράει την αγκαλιά της θάλασσας ο τούμπανος κι η θεογκόμενα κι η Μονάχους Μονάχους, έτσι τη λαχταράμε κι εμείς. Κι επιπλέον, κρύβουμε μέσα απ' τα ξύγκια τόσον ψυχικό πλούτο, τέτοιες προσωπικότητες χαρισματικές, που άνετα αναπληρώνουμε για λεπτομέρειες όπως το γεγονός ότι αν ρίξουμε ένα μπατσάκι στο αριστερό κωλομέρι το δεξί σκάει στο μισό μέτρο σαν τη βιοχλαπάτσα και ρίχνει τη ρακέτα του τεκνού που επιδεικνύει τους κοιλιακούς του, λες και δηλαδή εγώ άμα ήθελα, δεν πλακωνόμουν στη διατροφή και το τζυμ να κόβεις μετά καρπούζι στον ορθό κοιλιακό μου - λεπτομέρειες είναι όλα αυτά, ασήμαντες. Οπότε ας χαρούμε το καλοκαίρι ακομπλεξάριστα, με τον ωραίο μας τον λουκουμά τον τηγαντητό τίγκα στη ζάχαρη παρά θιν' αλός, κι ας θες μετά 4 ώρες χώνεψη πριν βρέξεις το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού, που 'ναι και το μόνο σφιχτό πάνω σου, ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΙΣ ΚΑΣΕΡΟΠΙΤΕΣ

*(σιγοκλαίει)

Ραντεβού τον Σεπτέμβρη