Για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα
Μόνο το όνομα του και τις εξαίρετες κλινικές περιγραφές του:
<< Ο διαβήτης είναι μια περίεργη αρρώστα, όχι τόσο διαδεδομένη στους ανθρώπους, η οποία συνίσταται στο λιώσιμο της σάρκας και των άκρων μέσα στα ούρα. Η αιτία της είναι κρύας και υγρής φύσης, όπως και του ύδρωπα. Η πορεία είναι κοινή, δηλαδή τα νεφρά και η ουροδόχος κύστη. Οι ασθενείς δεν σταματούν ποτέ να ουρούν και η ροή των ούρων είναι συνεχής, σαν να προέρχεται από ανοιχτό υδραγωγείο. Η φύση της αρρώστιας λοιπόν είναι χρόνια και παίρνει πολύ χρόνο για να σχηματιστεί. Όμως ο ασθενής δεν ζει πολύ, εάν η ασθένεια εκδηλωθεί πλήρως. Ο λόγος είναι ότι τότε το λιώσιμο γίνεται ραγδαία, και συνεπώς ο θάνατος επέρχεται γρήγορα. Η ζωή γίνεται άθλια και οδυνηρή. Η δίψα ασίγαστη. Υπάρχει ανάγκη για υπερβολική λήψη νερού η οποία πάντως είναι δυσανάλογη με την ποσότητα των ούρων, καθώς τα ούρα είναι περισσότερα. Τους ασθενείς αυτούς δεν μπορεί να τους σταματήσει κανείς ούτε από το να πίνουν ούτε από το να ουρούν. Αν για λίγο σταματήσουν να πίνουν το στόμα τους στεγνώνει και το σώμα τους ξηραίνεται. Νιώθουν τα σπλάχνα τους να καίγονται. Έχουν ναυτία, ανησυχία και μια φλογισμένη δίψα. Σε μικρό χρονικό διάστημα ξεψυχούν. Η δίψα θαρρείς καίει σαν φωτιά. Όμως με ποιόν τρόπο μπορεί να συγκρατηθούν και να μην ουρήσουν; Πως είναι δυνατόν, το αίσθημα της ντροπής να γίνει πιο δυνατό απ' τον πόνο;>>
Μόνο το όνομα του και τις εξαίρετες κλινικές περιγραφές του:
<< Ο διαβήτης είναι μια περίεργη αρρώστα, όχι τόσο διαδεδομένη στους ανθρώπους, η οποία συνίσταται στο λιώσιμο της σάρκας και των άκρων μέσα στα ούρα. Η αιτία της είναι κρύας και υγρής φύσης, όπως και του ύδρωπα. Η πορεία είναι κοινή, δηλαδή τα νεφρά και η ουροδόχος κύστη. Οι ασθενείς δεν σταματούν ποτέ να ουρούν και η ροή των ούρων είναι συνεχής, σαν να προέρχεται από ανοιχτό υδραγωγείο. Η φύση της αρρώστιας λοιπόν είναι χρόνια και παίρνει πολύ χρόνο για να σχηματιστεί. Όμως ο ασθενής δεν ζει πολύ, εάν η ασθένεια εκδηλωθεί πλήρως. Ο λόγος είναι ότι τότε το λιώσιμο γίνεται ραγδαία, και συνεπώς ο θάνατος επέρχεται γρήγορα. Η ζωή γίνεται άθλια και οδυνηρή. Η δίψα ασίγαστη. Υπάρχει ανάγκη για υπερβολική λήψη νερού η οποία πάντως είναι δυσανάλογη με την ποσότητα των ούρων, καθώς τα ούρα είναι περισσότερα. Τους ασθενείς αυτούς δεν μπορεί να τους σταματήσει κανείς ούτε από το να πίνουν ούτε από το να ουρούν. Αν για λίγο σταματήσουν να πίνουν το στόμα τους στεγνώνει και το σώμα τους ξηραίνεται. Νιώθουν τα σπλάχνα τους να καίγονται. Έχουν ναυτία, ανησυχία και μια φλογισμένη δίψα. Σε μικρό χρονικό διάστημα ξεψυχούν. Η δίψα θαρρείς καίει σαν φωτιά. Όμως με ποιόν τρόπο μπορεί να συγκρατηθούν και να μην ουρήσουν; Πως είναι δυνατόν, το αίσθημα της ντροπής να γίνει πιο δυνατό απ' τον πόνο;>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου