Ταχυκινίνη/Ισταμίνη

 Η ανακάλυψη της ταυτόχρονης παρουσίας ταχυκινινών και σεροτονίνης εντός του κυττάρου εντεροχρωμαφίνης ώθησε τους συγγραφείς να διερευνήσουν το ρόλο τους στο CS . Η επιβεβαίωση αυτού του ευρήματος σε μεταγενέστερες μελέτες και η παρουσία ταχυκινινών σε ιστό όγκου καθώς και σε μέσο καλλιέργειας κυττάρων όγκου ασθενών με CS υποστηρίζει περαιτέρω τον ρόλο αυτών των αγγειοδραστικών νευροπεπτιδίων στο CS . Δεκατρείς μελέτες ασθενών με CS μέτρησαν τις συγκεντρώσεις είτε συνδυασμένων ταχυκινινών είτε μεμονωμένων ταχυκινινών, όπως η ουσία P, η νευροκινίνη Α ή το νευροπεπτίδιο Κ . Σε σύγκριση με υγιείς μάρτυρες, οι ασθενείς με CS είχαν αυξημένες συγκεντρώσεις ταχυκινίνης στο 77% (79/102) των περιφερικών φλεβικών δειγμάτων πλάσματος, στο 86% (6/7) των δειγμάτων ηπατικού φλεβικού αίματος και στο 85% (41/48) σε δείγματα ούρων 24 ωρών. 

Οι συγκεντρώσεις της ταχυκινίνης στο πλάσμα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από αυθόρμητες και προκληθείσες εξάψεις μετρήθηκαν σε 6 μελέτες. Σε 1 μελέτη, οι συγκεντρώσεις ταχυκινίνης αυξήθηκαν κατά >100% σε ασθενείς με 9/13 CS κατά τη διάρκεια εξάψεων που προκλήθηκαν από πενταγαστρίνη (0,6 mcg/kg IV) . Κατά τη διάρκεια της αυθόρμητης έξαψης, οι συγκεντρώσεις της ταχυκινίνης αυξήθηκαν κατά 28% και 293% σε 2 ασθενείς .  Μια άλλη μελέτη ανέφερε φτωχή συσχέτιση μεταξύ των συγκεντρώσεων της ταχυκινίνης και της συχνότητας της έξαψης σε 44 ασθενείς με CS.

Μια πιθανή σύνδεση ισταμίνης με CS περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Oates και τους συνεργάτες του το 1962, οι οποίοι περιέγραψαν ένα «άτυπο» CS που σχετίζεται με μεταστατικό γαστρικό NEN . Αυτοί οι ασθενείς θα εμφανίζονταν με αυξημένες συγκεντρώσεις ισταμίνης και 5-υδροξυτρυπτοφάνης (5-HTP) στα ούρα, του προδρόμου της σεροτονίνης, σε συνδυασμό με κλινικά χαρακτηριστικά . Παραδόξως, εκτός από τις αναφορές περιπτώσεων, μόνο 1 μελέτη μπορούσε να εντοπιστεί που ανέφερε τέτοιους ασθενείς. Η προοπτική μελέτη από τον Condron και τους συνεργάτες του δεν μπόρεσε να συσχετίσει τις συγκεντρώσεις ισταμίνης στο πλάσμα με την εμφάνιση καρκινοειδούς κρίσης . Ενώ ορισμένοι συγγραφείς έχουν αναφέρει αυξημένες ενδοογκικές συγκεντρώσεις ισταμίνης στον ιστό NEN, δεν βρέθηκαν μελέτες στις οποίες μετρήθηκαν οι ενδοογκικές συγκεντρώσεις ισταμίνης στον ιστό όγκου περισσότερων από 1 ασθενών με CS.

Παρόλο που ένας μεγάλος αριθμός ορμονικών ουσιών αναφέρεται στο πλαίσιο του CS, τα στοιχεία για άλλους πιθανούς μεσολαβητές περιορίζονται σε λίγες μελέτες. Δύο μελέτες μέτρησαν τις συγκεντρώσεις προσταγλανδίνης σε ασθενείς με CS. Αυτές οι μελέτες ανέφεραν αντιφατικά αποτελέσματα όταν συσχετίστηκαν οι συγκεντρώσεις προσταγλανδίνης με τη σοβαρότητα της διάρροιας σε ασθενείς με CS.  Αν και η μοτιλίνη έχει συνδεθεί με διάρροια σε ασθενείς με NEN , μόνο 1 μελέτη προσδιόρισε τις συγκεντρώσεις μοτιλίνης ειδικά σε ασθενείς με CS . Αυτή η μελέτη σε 6 ασθενείς με CS με καθημερινή αυθόρμητη έξαψη έδειξε ότι η μοτιλίνη του πλάσματος δεν ήταν αυξημένη πριν και κατά τη διάρκεια των εξάψεων που προκλήθηκαν από νοραδρεναλίνη, πενταγαστρίνη και αλκοόλ.  Οι μετρήσεις του πεπτιδίου που σχετίζεται με το γονίδιο της καλσιτονίνης, της ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (HCG)-α και -β, της GH και της προλακτίνης στον ορό ή στο πλάσμα ήταν σποραδικά αυξημένες σε ασθενείς με CS σε σύγκριση με υγιείς μάρτυρες . Δεν βρέθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ του πεπτιδίου που σχετίζεται με το γονίδιο της καλσιτονίνης και της έξαψης. Κατά τις προκληθείσες εξάψεις, δεν ανιχνεύθηκε σαφής αύξηση των συγκεντρώσεων στο πλάσμα ή στον ορό του αγγειοδραστικού εντερικού πεπτιδίου, του παγκρεατικού πολυπεπτιδίου, της GH, της νευροτενσίνης, της HCG-α ή της HCG-β σε ασθενείς με CS .