Οι έγκυες γυναίκες με CAH θα πρέπει να παρακολουθούνται τουλάχιστον σε βάση τριμήνου σε εξειδικευμένα κέντρα .
Η εγκυμοσύνη προκαλεί σημαντικές αλλαγές σε όλες σχεδόν τις ορμονικές παραμέτρους, περιπλέκοντας τον προσδιορισμό των κατάλληλων δόσεων GC και MC . Η χρησιμότητα του 17OHP ως εργαλείου παρακολούθησης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι περιορισμένη λόγω της παραγωγής του από τον πλακούντα. Ομοίως, τα επίπεδα ανδροστενεδιόνης, τα οποία αυξάνονται έως και 80% μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου σε υγιείς γυναίκες και παραμένουν υψηλά μέχρι τον τοκετό, δεν αποτελούν αξιόπιστους δείκτες για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας . Δεδομένου ότι η ρενίνη είναι ένας ασθενής δείκτης για επαρκή θεραπεία με MC και τα επίπεδά της αυξάνονται φυσικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης , οι προσαρμογές της δόσης θα πρέπει να βασίζονται στην κλινική κρίση και παραμέτρους όπως η αρτηριακή πίεση, τα σημεία ορθοστατισμού και τα επίπεδα ηλεκτρολυτών. Αν και υπάρχει ανάγκη για τοπικά, ειδικά για το τρίμηνο όρια αναφοράς στεροειδών, τέτοια δεδομένα δεν είναι ευρέως διαθέσιμα.
Για την παρακολούθηση της θεραπείας, συνιστάται έλεγχος για κλινικά συμπτώματα υπερθεραπείας, όπως χαρακτηριστικά Cushing, αύξηση βάρους ή υπέρταση, καθώς και σημεία υποθεραπείας, όπως αρρενοποποίηση και προσαρμογή της δόσης GC ανάλογα . Ωστόσο, λόγω αλληλεπικαλυπτόμενων συμπτωμάτων ανεπάρκειας GC με κοινά προβλήματα εγκυμοσύνης, όπως ναυτία, έμετος και κόπωση, η διαφοροποίηση μπορεί να είναι δύσκολη. Οι πιθανές παρενέργειες της υπερβολικής θεραπείας θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά, καθώς αυξάνουν τον κίνδυνο επιπλοκών
Συνήθως, οι δόσεις GC και MC πριν από την εγκυμοσύνη μπορούν να διατηρηθούν κατά το πρώτο και το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου τριμήνου της εγκυμοσύνης. Γενικά προτείνεται ότι η δόση GC θα πρέπει να αυξάνεται κατά 20%-40% ξεκινώντας από το τρίτο τρίμηνο για να ικανοποιηθούν οι αυξημένες απαιτήσεις κορτιζόλης και η κάθαρση, αλλά αυτή η σύσταση βασίζεται περισσότερο σε θεωρητικές εκτιμήσεις και συναίνεση παρά σε σταθερά εμπειρικά δεδομένα . Επιπρόσθετα, αν και η αντι-MC δράση της προγεστερόνης μπορεί θεωρητικά να απαιτεί αυξημένες δόσεις MC, τέτοιες προσαρμογές σπάνια απαιτούνται στην πράξη. Η συνιστώμενη αύξηση της υδροκορτιζόνης παρέχει πρόσθετη δραστηριότητα MC και το σώμα διαθέτει αντιρυθμιστικούς μηχανισμούς για να χειριστεί τις επιπτώσεις της υπερβολικής παραγωγής προγεστερόνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης .
Κατά τη διάρκεια του τοκετού , οι προσαρμογές της δόσης πρέπει να γίνονται παρόμοια με άλλες στρεσογόνες καταστάσεις και 100 mg HC i.v. θα πρέπει να χορηγείται κατά την έναρξη του τοκετού, ακολουθούμενη από συνεχή έγχυση 200 mg/24 h ή 50mg κάθε 6 h . Όσον αφορά τον θηλασμό, οι ανησυχίες είναι ελάχιστες καθώς τα GC εκκρίνονται στο μητρικό γάλα σε μικρές ποσότητες, θέτοντας μικρό κίνδυνο για το βρέφος . Συνιστάται ο τοκετός να γίνεται σε εξειδικευμένο κέντρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου