Έβαλε να πιει ένα ποτό, το κατάπιε μονορούφι και μου κούνησε το ποτήρι κάτω απ' τη μύτη.
- Οι ορμόνες. Είσαι γεμάτος και ξεχειλίζεις, πρέπει να βγουν. Είσαι σίγουρος ότι παίζεις αρκετά το τσουτσούνι σου;
Έγινα κατακόκκινος. Με κοίταξε προσεκτικά, έπειτα ξέσπασε σ' ένα δύσπιστο γέλιο. - Μη μου πεις ότι δεν έχεις ποτέ....
Κούνησε το κεφάλι και μ' έσπρωξε στο κρεβάτι της . Θεώρησε το δώρο, γιατί έχεις τα γενέθλια σου. Μη νομίζεις ότι θα ξανασυμβεί .
Σήκωσε ψηλά το φουστάνι της. Είδα , εμβρόντητος, τη Δημιουργία, μεγαλειώδη, πορφυρόχρωμη. Τράβηξε το παντελόνι μου, στο οποίο είχα αγκιστρωθεί, από αντανακλαστική αντίδραση , πανικόβλητος.
- Ασ' το σε μένα ανόητε
Ανέβηκε πάνω μου, και ξέχασα όλα τα βάσανα μου. Θα 'θελα, για την πρώτη μου φορά να προσφέρω ένα πυροτέχνημα αντάξιο των Ρουτζέρι στη γενναία Σάρα. Αλλά υπήρξε ένα τεχνικό πρόβλημα, ένα σφάλμα στην ανάφλεξη. Ο πυροτεχνουργός έστειλε αμέσως το τελικό μπουκέτο. Άρχισα να κλαίω.
Ζαν Μπατίστ Αντρέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου