Γήρανση δέρματος

 Η γήρανση του δέρματος - σε αντίθεση με τη γήρανση άλλων οργάνων του ανθρώπινου σώματος - είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σημάδια της διαδικασίας γήρανσης των ανθρώπων. Ενώ η αναζωογόνηση του ανθρώπινου σώματος (συμπεριλαμβανομένου του δέρματός του) ήταν ένα όνειρο για πολλούς αιώνες, π.χ., όπως απεικονίζεται στο "The Fountain of Youth" του Lucas Cranach d. Ä τον 15ο αιώνα, η δημόσια αποδοχή και η αγορά/χρήση επεμβατικών και μη επεμβατικών στρατηγικών για την επίτευξη (ή τη διατήρηση) μιας νεανικής εμφάνισης έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι σημαντικό ότι η γήρανση του δέρματος μπορεί να μην είναι μόνο ένα αισθητικό πρόβλημα. Το γηρασμένο δέρμα μπορεί να οδηγήσει σε κακή εικόνα και αυτοεκτίμηση, κοινωνικό άγχος και απομόνωση, ειδικά στις γυναίκες, ακόμη και σε διακρίσεις στον χώρο εργασίας . Μεταξύ της συνεχώς αυξανόμενης λίστας αντιγηραντικών ενώσεων υπάρχουν πολλές που διαφημίζονται για τη διόρθωση της ορμονικής δυσλειτουργίας του γηρασμένου δέρματος και για την αποτελεσματικότητά τους όταν εφαρμόζονται τοπικά ή συστηματικά. Είναι σημαντικό ότι, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το δέρμα έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί πλούσια πηγή μιας ποικιλίας ορμονών, νευροπεπτιδίων και νευροδιαβιβαστών , πολλά από τα οποία συντίθενται από τους μόνιμους τύπους κυττάρων του δέρματος, ιδιαίτερα τα επιδερμικά κερατινοκύτταρα, τα οποία εκτίθενται συνεχώς σε περιβαλλοντικούς στρεσογόνους παράγοντες όπως η υπεριώδης ακτινοβολία .

Φυσιολογία: Η γήρανση του δέρματος είναι μια σύνθετη και πολύπλευρη διαδικασία. Η εγγενής ή χρονολογική γήρανση αναφέρεται στη φυσική διαδικασία γήρανσης που συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου, κυρίως λόγω γενετικών και επιγενετικών παραγόντων, όπως η αύξηση των δραστικών ειδών οξυγόνου (ROS), η βράχυνση των τελομερών και η συσσώρευση γερασμένων ινοβλαστών και άλλων γερασμένων κυτταρικών ειδών στο δέρμα. Η εξωγενής γήρανση επικαλύπτεται από την εγγενή γήρανση . Ορίζεται ως το αποτέλεσμα παροδικών ή επίμονων εξωτερικών απειλών για το δέρμα, συμπεριλαμβανομένης της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου, των τεχνητών πηγών υπεριώδους φωτός, των λεπτών σωματιδίων και του καπνίσματος, μεταξύ πολλών άλλων επιβλαβών εξωτερικών παραγόντων. Η εξωγενής γήρανση μοιράζεται πολλά δομικά, λειτουργικά και μοριακά χαρακτηριστικά με την εγγενή γήρανση, αν και υπάρχουν και διαφορές. Είναι σημαντικό ότι η χρόνια υπεριώδης ακτινοβολία επιβάλλει την κυτταρική γήρανση των ινοβλαστών.

Λόγω της πρωτεόλυσης της ελαστίνης και της ταυτόχρονης αυξημένης σύνθεσης ελαστίνης την ίδια στιγμή, μια ποσοτική αύξηση και μια απώλεια της υπερμοριακής οργάνωσης της ελαστίνης (ελάστωση) φαινοτυπικά οδηγεί σε βαθιές και χονδροειδείς ρυτίδες. Άλλες πρωτεΐνες (π.χ. γλυκοζαμινογλυκάνες, φιμπριλίνη, λυσοζύμη) θα μπορούσαν επιπλέον να ευθύνονται για το ελαστωτικό υλικό. Αντίθετα, στην εγγενή γήρανση, το ενδιάμεσο κολλαγόνο και η ελαστίνη αποικοδομούνται κυρίως από μεταλλοπρωτεϊνάσες (MMPs) που αποικοδομούν τη μήτρα με ελαστολυτική δράση που οδηγεί σε ατροφία του δέρματος, σχηματισμό λεπτών ρυτίδων και χαλάρωση του δέρματος .