Θα αφήσω για πάντα τα ρούχα μου έτσι που πια δεν θα χρειαστεί να χάνω χρόνο και θα 'μαι απερίσπαστος μπροστά στο θαύμα του πόνου. Εκεί, όπως όταν βουτάω στα κρύα νερά, και η ανάσα η σκέψη και το όνειρο συμπυκνώνονται, έτσι καθώς θα κοιτώ την πληγή, μαζί της θα ενωθώ να την δηλώσω. Πέρασα πολύ να κρύβομαι....έλιωσα ανάσες μεγάλες και ίδρωσα άδικα να τρέχω στο φευγιό...Ξενιτεύοντας πάλι και πάλι την αλήθεια να μην μαραθεί πριν την ώρα της. Κι όταν πασχίζω να μιλήσω σε ότι αγαπάω δεν ξέρω τη γλώσσα για να πω "είμαι εδώ κι εγώ ολόκληρος κομματιασμένος και δακρυσμένος στην ευλογία της ματιάς σας..."
Ακόμα ψάχνω εκεί που κανείς δεν ρίχνει το βλέμμα να αφήσω τα δικά μου χνάρια εκεί που οι αχτίδες συγγενεύουν με το σκοτάδι. Εκεί θα με βρεις να ησυχάζω. Την καλοσύνη να σμιλεύω σε τόπους σκληρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου