Βόλφγκανγκ Κέπεν

...και σκεφτόταν "ο όρκος του Ιπποκράτη, να μην προκαλέσω εσκεμμένα τον θάνατο, μεγάλα λόγια, πως του κατέβηκε αυτή η ιδέα; Βαρύ κεφάλι μετά τις ευθανασίες, δολοφονίες ψυχικά ασθενών, δολοφονίες εμβρύων, εγώ τον έχω καδραρισμένο σε γοτθική γραφή στο χολ έξω απ' το γραφείο μου, είναι κάπως σκοτεινά στο χολ και ταιριάζει μια χαρά εκεί, τι είναι η ζωή; Τα κβάντα και η ζωή, οι φυσικοί επιστήμονες τσαλαβουτούν στη βιολογία τώρα, δεν διαβάζω τα βιβλία τους, πολλή σαβούρα, μαθηματικοί τύποι, αφηρημένη γνώση, διανοητικοί ακροβατισμοί, το σώμα δεν είναι πια σώμα, ο αφανισμός του αντικειμένου στους πίνακες των νέων ζωγράφων, αυτό εμένα δε μου λέει τίποτα, εγώ είμαι γιατρός, πολύ ακαλλιέργητος ενδεχομένως, δεν μου μένει χρόνος ούτε καν για τα επιστημονικά περιοδικά του κλάδου μου, όλο και κάτι νέο, το βράδυ είμαι πτώμα, η γυναίκα μου θέλει να πηγαίνουμε στον κινηματογράφο, ταινίες με τον Αλέξανδρο, εγώ τον θεωρώ ξιπασμένο τύπο, οι γυναίκες όμως; Η ζωή από το σπέρμα ήδη; Το ωάριο; Έπειτα έχουμε την προστασία από τον γονόκοκκο, οι παπάδες φυσικά λένε η ψυχή, ας έρθουν να δουν μια ψυχή ανοιγμένη στο χειρουργείο, ο Ιπποκράτης ήταν γιατρός ασφαλιστικού ταμείου; Είχε ιατρείο σε μεγαλόπολη; Οι Σπαρτιάτες πετούσαν τα δύσμορφα παιδιά στις χαράδρες του Ταϋγέτου, στρατιωτική δικτατορία, απολυταρχικό κράτος, αξιοκατάκριτο σίγουρα, προτιμότερη η Αθήνα με τη φιλοσοφία και τον έρωτα για τα αγόρια, όμως ο Ιπποκράτης;