Στυτική δυσλειτουργία

 Η ανικανότητα να πετύχει και διατηρήσει στύση ένας άνδρας, ικανή για επαρκή σεξουαλική πράξη. Επηρεάζει το 10% των ανδρών και >50% ανδρών >70 ετών

. Η στύση είναι συνεργασία και συνεπίδραση νεύρων , λείων μυών και σηραγγωδών σωμάτων, αγγείων και μυών της λεκάνης. Ξεκινά με ψυχογενή ερεθίσματα από τον εγκέφαλο είτε με φυσικά ερεθίσματα -από τον εγκέφαλο μέσω νωτιαίου μυελού και συμπαθητικού/παρασυμπαθητικού συστήματος φτάνει στον ιστό του πέους. Ο στυτικός ιστός του πέους είναι τα σηραγγώδη σώματα στη ραχιαία επιφάνεια και το σπογγώδες σώμα στην κοιλιακή επιφάνεια. Περιβάλλονται από ινομυώδη ιστό, τον λευκό χιτώνα (tunica albuginea). Σε χαλαρή κατάσταση οι λείοι μύες συστέλλονται και μειώνουν την είσοδο αίματος και αυξάνουν την φλεβική παροχέτευση. Σε κατάσταση στύσης οι λείοι μύες χαλαρώνουν και αρχίζει η αρτηριακή αγγειοδιαστολή στα σηραγγώδη σώματα. Καθώς γεμίζουν με αίμα τα σηραγγώδη σώματα πιέζουν τα φλεβίδια απορροής πάνω στον λευκό χιτώνα και μειώνεται η φλεβική παροχέτευση με αποτέλεσμα στύση. Η αγγειοδιαστολή γίνεται με την επίδραση του παρασυμπαθητικού, και έκλυση μονοξειδίου του αζώτου από τα σηραγγώδη νεύρα και ενεργοποίηση της γουανυλικής κυκλάσης και αύξηση του cGMP και χάλαση των λείων μυών. Μετά από την απενεργοποίηση του cGMP μέσω της φωσφοδιεστεράσης, προκύπτει σύσπαση των λείων μυών και αγγειοσυστολή. Η εκσπερμάτωση γίνεται με την επίδραση του συμπαθητικού.

. Παθοφυσιολογία : στυτική δυσλειτουργία μπορεί να είναι αποτέλεσμα νευρολογικής βλάβης, αρτηριακής ανεπάρκειας, φλεβικής βλάβης, ανεπάρκειας ανδρογόνων, ανατομική ανωμαλία του πέους.