Τα αστέρια του Σίντυ Μουμέν

Με τα καστανά του μαλλιά και τ' ανοιχτόχρωμα μάτια του , ο Ναμπίλ θα 'πρεπε να 'χε γεννηθεί αλλού. Έμοιαζε τόσο λίγο μ' εμάς! Όταν έβγαζε τα κουρέλια του τις γιορτινές μέρες, θα ορκιζόσουν ότι ερχόταν από την άλλη μεριά του κόσμου. Ένας λαθραίος απ' την ανάποδη. Ένας απ' αυτούς τους χριστιανούς που ξεμπάρκαραν απ' το Βορρά για να πασαλειφτούν με τον τρόπο των χίππιδων στην ένδεια μας. Ήταν όμως εκατό τοις εκατό δικός μας. Φυτρώσαμε στην ίδια κοπριά, τσαλαβουτήσαμε στην ίδια λάσπη. Την ομορφιά του την είχε πάρει από τη μάνα του την Ταμού, μια πουτάνα που'χε αποφασίσει ν' αφιερώσει τα κάλλη της στους ακαμάτηδες του Σίντι Μουμέν. Μιά πασιονάρια του φτηνού σεξ, που επένδυσε, σε αποστολή δημόσιας εξυπηρέτησης, κάνοντας τιμές σχεδόν κομμουνιστικές. Στην Ταμού έδειχναν ιδιαίτερο σεβασμό τόσο στη δικιά μας όσο και σε γειτονικές παραγκουπόλεις. Όλοι λένε ότι θα μπορούσε να εξασκεί το επάγγελμα της οπουδήποτε, ακόμα και στις ακριβές γειτονιές, αν έκανε τον κόπο λίγο να σουλουπωθεί. Προσθέτοντας λάμψη από μια χρυσή οδοντοστοιχία, η φωτεινή φυσιογνωμία της Ταμού εξέπεμπε μια σαρκοβόρα γοητεία. Τα ογδόντα κιλά από τη γαλακτώδη σάρκα της γέμιζαν το μεταξωτό καφτάνι, ξετρελαίνοντας τους άντρες στο πέρασμα της.
                                                                                                              Maxi Binebine

Εμμηνόπαυση

Καθώς στη γυναίκα με την πάροδο της ηλικίας , τα επίπεδα των οιστρογόνων μειώνονται αυξάνει ο κίνδυνος οστεοπόρωσης, καρδιαγγειακών παθήσεων και έκπτωσης της γνωσιακής λειτουργίας
Το 70-80% των γυναικών στην εμμηνόπαυση αναφέρουν αίσθηση θερμότητας, νυχτερινές εφιδρώσεις (αγγειοκινητικά συμπτώματα) ενώ έξαψη, άγχος και ρίγη που διαρκούν από 1-5 λεπτά αναφέρει το 25% των γυναικών. Με τη μείωση των οιστρογόνων επηρεάζεται η θερμορύθμιση και προκαλούνται εξάψεις
. Γυναίκες νεώτερες των 60 ετών ή σε χρονική διάρκεια μικρότερη της 10ετίας από την έναρξη της εμμηνόπαυσης που έχουν εξάψεις και νυχτερινές εφιδρώσεις πιθανώς θα ωφεληθούν από την ορμονοθεραπεία
. Σε γυναίκες με πρώιμη εμμηνόπαυση και χωρίς αντενδείξεις, η ορμονοθεραπεία συνιστάται τουλάχιστον μέχρι τη μέση ηλικία της φυσικής εμμηνόπαυσης
. Οι μελέτες παρατήρησης δείχνουν ότι ο κίνδυνος θρομβοεμβολικού και εγκεφαλικού επεισοδίου είναι χαμηλότερος με τη διαδερμική από ότι με την από του στόματος ορμονοθεραπεία
. Οι σύνθετες βιολογικά ανάλογες των ορμονών θεραπείες που δεν έχουν έγκριση από την υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, δεν συνιστώνται λόγω των προβλημάτων ασφάλειας.
. Η ορμονική υποκατάσταση δεν συνιστάται για πρωτογενή ή δευτερογενή πρόληψη σταφανιαίας νόσου ή άνοιας.
. Μη ορμονικές θεραπείες που έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν τις εξάψεις και τη νυχτερινή εφίδρωση περιλαμβάνουν χαμηλής δόσης αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης και σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης, Gaba- πεπτινοειδή, απώλεια βάρους, ύπνωση και γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
. Για γυναίκες που έχουν συμπτώματα μόνο από το ουρογεννητικό σύστημα συστήνεται τοπική ορμονική θεραπεία

Νυχτοδάσος

Κάνοντας μια ελαφριά στροφή μέσα σ' αυτό το σκηνικό που σειόταν από το πρωινό ποδοβολητό των αλόγων έξω στο δρόμο, με την άξεστη μεγαλοπρέπεια του στρατηγού που χαιρετάει τη σημαία, τον ονόμασε Φέλιξ, τον απομάκρυνε από κοντά της και πέθανε. Ο πατέρας του παιδιού, θύμα του πυρετού, είχε πεθάνει πριν από έξι μήνες. Ο Γκουίντο Φολκμπάιν, Εβραίος ιταλικής καταγωγής, υπήρξε καλοφαγάς και δανδής και δεν είχε ποτέ εμφανιστεί δημόσια χωρίς το παράσημο κάποιας μάλλον άσχημης διάκρισης κρεμασμένο στο πέτο του. Ήταν μικρόσωμος, ευτραφής, με μια υπεροπτική συστολή, το στομάχι του προεξείχε ελαφρώς προς τα πάνω, προβάλλοντας τα κουμπιά του γιλέκου του και του παντελονιού του και μαρκάροντας το ακριβές κέντρο του σώματος του με τη στρογγυλάδα της καμπύλης που συναντάται στα φρούτα - μια αναπόφευκτη καμάρα που είχε προκληθεί από την αχαλίνωτη κατανάλωση κρασιών Βουργουνδίας, κρέμας σαντιγύ και μπίρας.
                                                                                                       Djuna Barnes

Βυζάντιο και πνευματικός βίος

Τα κύρια χαρακτηριστικά του βυζαντινού πνευματικού βίου είναι η ολοκληρωτική υποταγή στον χριστιανισμό και η προσήλωση στην ελληνομάθεια. Όμως η ελληνομάθεια αυτή φέρει ανεξίτηλο το στίγμα του διχασμού. Από την μια μεριά βρίσκεται η μετεξελιγμένη ελληνιστική Κοινή που συνεχίζει να ρέπει προς την απλούστευση και την ομοιομορφία, και που αποδέχεται και αφομοιώνει ταχύτατα τα λεξικολογικά δάνεια. Από την άλλη ορθώνεται  παγερή και αριστοκρατική η λογία, η Αττικιστική, την οποία υποστηρίζει η αρχαϊζουσα παράδοση. Με τον καιρό μάλιστα το χάσμα ευρύνεται με αποτέλεσμα την δημιουργία μιας επίσημης διγλωσσίας. Και η ιδιωτική Κοινή και η Αττικιστική λογία δημιουργούν μια γλωσσική Βαβέλ
Οι Βυζαντινοί λοιπόν διανοούμενοι υπερασπίζονταν τα δόγματα του χριστιανισμού, αλλά στην γλώσσα των Αττικών ρητόρων και του Πλάτωνα. Ο απλός λαός, κυρίως της υπαίθρου και των επαρχιών, εκφράζεται στην καθομιλουμένη Κοινή που εξελίσσεται μακριά από κάθε σχολική επιρροή. Δεν είναι διόλου παράξενο ότι ο κύριος όγκος των βυζαντινών κειμένων που σώθηκαν ανήκει στην λόγια παράδοση, ενώ τα δείγματα της καθομιλουμένης, ιδιαίτερα των πρώτων αιώνων είναι λιγοστά. Η πενιχρότητα των πηγών δυσχεραίνει την μελέτη της εξέλιξης της

Μπαίνει ο Άμλετ

Να ζεις ή να μη ζεις. Να το ερώτημα
που βρίσκεται η ευγένεια του ανθρώπου;
να τον χτυπά, να τον εξευτελίζει μοίρα αλλοπρόσαλλη και να υπομένει;
ή να ξεσηκωθεί, να πάρει τα όπλα, ενάντια σ' ένα πέλαγος δεινά
και να τα πολεμήσει ως το τέλος;
Πεθαίνεις και κοιμάσαι, τίποτ' άλλο
και μ' έναν ύπνο λες ότι γλιτώνεις τον πόνο της καρδιάς
και τις χιλιάδες πληγές που είναι πλασμένες με τη σάρκα
είναι κι αυτό ένα τέλος, μια τελείωση, να την ποθείς ευλαβικά.
Πεθαίνεις και κοιμάσαι, κοιμάσαι και μπορεί να ονειρευτείς
να τος, εδώ είναι ο κόμπος
γιατί σ' αυτόν τον ύπνο του θανάτου
τι όνειρα θα' ρθουν όταν πια
θα 'χουμε αποτινάξει από πάνω μας
το θλιβερό κουβάρι της θνητότητας;
Να τι μας σταματά. Κι η σκέψη αυτή χαρίζει μια ζωή στη δυστυχία
Ποιός θ' άντεχε τις πίκρες και τη χλεύη
τον καταποντισμό της ηλικίας;
Ποιός θα υπέφερε την αδικία του ισχυρού
το θράσος του επηρμένου
τη θλίψη του αναπόδοτου έρωτα;

Το όνομα μου είναι..........

Και κατάλαβα το εξής: κουράζονται οι άνθρωποι. Κουράζεται το πνεύμα ψυχή ή όποια άλλη λέξη έχουμε για ότι δεν είναι σκέτο σώμα, κι έχω καταλήξει πως - συνήθως, ως επί το πλείστον- αυτός είναι ο τρόπος της φύσης να μας βοηθάει. Είχα αρχίσει να κουράζομαι. Και νομίζω - αλλά δεν το ξέρω - είχε αρχίσει να κουράζεται κι εκείνος
...............
Είπα προηγουμένως : Με ενδιαφέρει πως βρίσκουμε τρόπους να νιώθουμε ανώτεροι από έναν άλλον άνθρωπο, από μια ομάδα ανθρώπων. Συμβαίνει παντού και συνεχώς. Όπως κι αν το ονομάζουμε, νομίζω πως πρόκειται για το πιο ποταπό κομμάτι αυτού που είμαστε - αυτή η ανάγκη να βρίσκουμε κάποιον να μειώνουμε
.................
                                                                                                 Elizabeth Strout

Βυζάντιο και χριστιανισμός

Ο ακρογωνιαίος λίθος του κοινωνικού και ηθικοφιλοσοφικού οικοδομήματος της βυζαντινής αυτοκρατορίας είναι αναμφιβόλως η αποδοχή του χριστιανισμού. Το όνομα Έλλην δεν δηλώνει πια την εθνική ταυτότητα, αλλά τουλάχιστον ως τον 10ο αιώνα την προσήλωση στην ειδωλολατρία
Ο αλλόκοτος γλωσσικός σχηματισμός " ελληνο-θρησκοχριστο-βλάσφημος" συνοψίζει το πνεύμα και τη νοοτροπία μιας ολόκληρης εποχής. Το Βυζάντιο αποστρέφεται τον ελληνισμό, αποδέχεται ωστόσο το "ελληνίζειν" δηλαδή την χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους χριστιανούς. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός ανασκευάζει τον ισχυρισμό του Ιουλιανού του Αποστάτη (331-363) ο οποίος θεωρούσε την ελληνική γλώσσα ως οργανικό στοιχείο της αρχαίας θρησκείας και συνεπώς αλλότρια του χριστιανισμού
Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ένας από τους λόγους της ταχείας εξάπλωσης του χριστιανισμού ήταν ότι οι επιστολές του Παύλου, τα Ευαγγέλια, αλλά και η πρώιμη απολογητική γραμματεία είχαν γραφτεί στα ελληνικά και μάλιστα σε προσιτά ελληνικά. Ελληνική επίσης είναι η γλώσσα των Μεγάλων Πατέρων, των Οικουμενικών Συνόδων, των θεολογικών πραγματειών και των Κανόνων του μοναχισμού. Στα ελληνικά λοιπόν, καταρρίπτεται η ελληνική ειδωλολατρεία και στα ελληνικά διαλαλεί η εκκλησία την καχυποψία της για κάθε τι ελληνικό