Όλοι πάντα περιγράφουν τη ζήλια σαν κάτι αιχμηρό, πράσινο και τοξικό. Σαν κάτι αβάσιμο, ξινό, κακόβουλο. Εγώ ωστόσο ανακάλυψα πως, αν είσαι συγγραφέας η ζήλια θυμίζει περισσότερο φόβο. Ζήλια είναι ο σφυγμός μου, που αυξάνεται όταν παίρνει το μάτι μου στο Twitter τα νέα για την επιτυχία της Αθηνάς - άλλο ένα συμβόλαιο για βιβλίο, υποψηφιότητα σε βραβεία, ειδικές εκδώσεις, δικαιώματα στο εξωτερικό. Ζήλια είναι να συγκρίνομαι συνεχώς μαζί της και να βγαίνω λειψή, να με πιάνει πανικός πως δεν γράφω αρκετά καλά ή αρκετά γρήγορα, πως δεν είμαι - και ποτέ δεν θα είμαι αρκετή. Ζήλια σημαίνει πως ακούγοντας ότι η Αθηνά υπέγραψε συμβόλαιο με εξαψήφιο νούμερο με το Netflix, η πληροφορία κει μόνο με βραχυκυκλώνει για μέρες, δεν με αφήνει να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, βυθίζομαι στη ντροπή και σιχαίνομαι τον εαυτό μου κάθε φορά που βλέπω κάποιο βιβλίο της στις προθήκες ενός βιβλιοπωλείου.
Ρ.Φ.Κουανγκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου