Κρίνοντας από τα λιγοστά πορτρέτα που διασώθηκαν στον πύργο του Λουρπ τα μέλη της οικογένειας των Φλορεσσά ντεζ Εσσέντ ήταν, τους αλλοτινούς καιρούς, εύρωστοι πολεμιστές και βλοσυροί ιππότες. Στριμωγμένοι μέσα σ' εκείνες τις παλιές κορνίζες που ξεχείλιζαν από τους στιβαρούς ώμους τους, σου προξενούσαν τρόμο με τα γουρλωμένα μάτια τους, τα τσιγκελωτά μουστάκια τους και τα προτεταμένα στήθη που κύρτωναν για να ταιριάξουν με το πελώριο κέλυφος της πανοπλίας.
Αυτοί ήταν οι πρόγονοι : τα πορτρέτα των απογόνων τους έλειπαν. Ανάμεσα στα πρόσωπα αυτής της γενεαλογίας υπήρχε ένα κενό. Μόνο ένας πίνακας χρησίμευε σαν ενδιάμεσος, σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, ένα πρόσωπο αινιγματικό, δόλιο, με νεκρά τραβηγμένα χαρακτηριστικά, με ζυγωματικά τονισμένα με μια υποψία φτιασιδιού ,με μπούκλες κοκαλωμένες, στολισμένες με μαργαριτάρια και έναν λαιμό, τεντωμένο και πουδραρισμένο, να ξεπροβάλλει μέσα από τις πτυχώσεις μιας πλισεδωτής κολλαριστής τραχηλιάς.
J.-K. Huysmans
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου