Οι ορμόνες λεπτίνη και ινσουλίνη είναι ακρογωνιαίοι λίθοι στην ενεργειακή ομοιόσταση. Η λεπτίνη ρυθμίζει τα ενεργειακά αποθέματα, ενώ η ινσουλίνη διατηρεί τη διαθεσιμότητα του καύσιμου ιστού και μαζί παρέχουν μια ταυτόχρονη συμβολή στον βέλτιστο μεταβολικό έλεγχο
Τα επίπεδα κυκλοφορίας τους ρυθμίζονται αυστηρά από μεταβολές της ενεργειακής κατάστασης. Κάθε μία μειώνεται στο ελάχιστο στη διάρκεια στέρησης και αυξάνεται στη διάρκεια ενεργειακού πλεονάσματος. Αυτή η σύγχρονη αύξηση επιτρέπει στην ινσουλίνη να διατηρεί επαρκή διάθεση και χρήση καυσίμου, ενώ η λεπτίνη μειώνει την περαιτέρω πρόσληψη ενέργειας. Αυτές οι δραστηριότητες συντονίζονται από τη δράση των δύο ορμονών σε νευρώνες του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου του τοξοειδή πυρήνα του υποθαλάμου που εκφράζει agouti-related protein (AGRP), οι οποίοι συμμετέχουν στον έλεγχο πρόσληψης ενέργειας αλλά και στον μεταβολισμό της γλυκόζης σε όλο τον οργανισμό
΄Οταν η ποσότητα τροφής είναι κανονική τα επίπεδα ινσουλίνης και λεπτίνης στην κυκλοφορία είναι μέτρια, αλλά αποτελεσματικά για τη διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους. Όμως, όταν υπάρχει χρόνιο πλεόνασμα ενέργειας, δηλ. πρόσβαση σε ενεργειακά πλούσια δίαιτα, τόσο η μάζα του λιπώδους ιστού όσο και η γλυκόζη πλάσματος αυξάνουν σταδιακά, με ταυτόχρονη αύξηση της λεπτίνης και της ινσουλίνης αλλά και μείωση της ικανότητας τους να περιορίζουν την πρόσληψη ενέργειας και να διατηρούν τον έλεγχο της γλυκόζης. Ίσως η χρόνια έκθεση του εγκεφάλου σε αυξημένα επίπεδα λεπτίνης, μειώνει την σηματοδότηση της ινσουλίνης στους νευρώνες του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα μείωση της ικανότητας της ινσουλίνης να καταστέλλει την ηπατική παραγωγή γλυκόζης
Πολλές είναι οι αναφορές που δείχνουν ότι η εξωγενής χορήγηση λεπτίνης, δρα στον εγκέφαλο μειώνοντας δραματικά την πρόσληψη ενέργειας και βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο. Αυτό συμβαίνει όμως σε ασθενείς με χαμηλά ενδογενή επίπεδα λεπτίνης. Φαίνεται λοιπόν ότι η λεπτίνη βελτιώνει τον έλεγχο της γλυκόζης σε άπαχα άτομα αλλά τον επιδεινώνει σε παχύσαρκα
Τα επίπεδα κυκλοφορίας τους ρυθμίζονται αυστηρά από μεταβολές της ενεργειακής κατάστασης. Κάθε μία μειώνεται στο ελάχιστο στη διάρκεια στέρησης και αυξάνεται στη διάρκεια ενεργειακού πλεονάσματος. Αυτή η σύγχρονη αύξηση επιτρέπει στην ινσουλίνη να διατηρεί επαρκή διάθεση και χρήση καυσίμου, ενώ η λεπτίνη μειώνει την περαιτέρω πρόσληψη ενέργειας. Αυτές οι δραστηριότητες συντονίζονται από τη δράση των δύο ορμονών σε νευρώνες του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου του τοξοειδή πυρήνα του υποθαλάμου που εκφράζει agouti-related protein (AGRP), οι οποίοι συμμετέχουν στον έλεγχο πρόσληψης ενέργειας αλλά και στον μεταβολισμό της γλυκόζης σε όλο τον οργανισμό
΄Οταν η ποσότητα τροφής είναι κανονική τα επίπεδα ινσουλίνης και λεπτίνης στην κυκλοφορία είναι μέτρια, αλλά αποτελεσματικά για τη διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους. Όμως, όταν υπάρχει χρόνιο πλεόνασμα ενέργειας, δηλ. πρόσβαση σε ενεργειακά πλούσια δίαιτα, τόσο η μάζα του λιπώδους ιστού όσο και η γλυκόζη πλάσματος αυξάνουν σταδιακά, με ταυτόχρονη αύξηση της λεπτίνης και της ινσουλίνης αλλά και μείωση της ικανότητας τους να περιορίζουν την πρόσληψη ενέργειας και να διατηρούν τον έλεγχο της γλυκόζης. Ίσως η χρόνια έκθεση του εγκεφάλου σε αυξημένα επίπεδα λεπτίνης, μειώνει την σηματοδότηση της ινσουλίνης στους νευρώνες του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα μείωση της ικανότητας της ινσουλίνης να καταστέλλει την ηπατική παραγωγή γλυκόζης
Πολλές είναι οι αναφορές που δείχνουν ότι η εξωγενής χορήγηση λεπτίνης, δρα στον εγκέφαλο μειώνοντας δραματικά την πρόσληψη ενέργειας και βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο. Αυτό συμβαίνει όμως σε ασθενείς με χαμηλά ενδογενή επίπεδα λεπτίνης. Φαίνεται λοιπόν ότι η λεπτίνη βελτιώνει τον έλεγχο της γλυκόζης σε άπαχα άτομα αλλά τον επιδεινώνει σε παχύσαρκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου